Oh Abah...Oh Ambu...(Teu Waksa Teu Walakaya)

teu aya deui kecap keur di kedalkeun
teu aya deui sesa rasa kawani keur ditenjokeun..
sagalana tos beak,..buntu,..katut remuk dugi ka dieu

dina hate masih aya gumuruh rasa nu teu kaharti
masih ngagegedur ,..nepi kadieu kuring masih kuat nandangan
ambek,..ngewa,..keuheul,..pacabaur jadi hiji....
tapi keukeuh,.can aya kawani keur ngabudalkeun...
leungit,..sirna,...ilang sagala pangabisa

sempet kuring ninggali kolebatna waktu..
estu ku gancang pisan,...sagancang libasan pedang
tapi naha anjeun masih cicing keneh
naha anjeun teu walakaya
pikeun mirosea kana hate nu honcewang...

saha?,.....saha nubisa ngudag eta waktu?..
saha ?,....saha nu bisa ngeusi eta waktu ku kamaslahatan
pek anjeun jadi juara...anjeun memang satria
tapi naha anjeun malah ngalayang milu jeung ngilesna waktu
indit jeung sagala kasombongan nu geus napel na diri
kuring tetep teu percaya,...lamun anjeun ngaku sadar.